PARDON KELUEN [2]
1. A pe oen mé dénig iouank, seitek pé trihueh vlé,
Mar dé d'éin guélet me mestréz, me halon e hré joé.
2. A pe gañné ur huerzennig petremant ur poz-kan,
Saillein e hré me halonig èl mammen er fetan.
3. Hé deulagad glas én hé fen e zou ken ligernus:
En dén iouank sellet geté haneh e zou eurus ...
4. Ketan gueh mem boé hi guélet oé dé pardon Kelùen
Hé dillad kaer en dro dehi doh hé goug ur chalen.
5. Hé houifig dantel ar hé fen doh un én oé haval,
Haval doh ur énig bihan ar er bod é kañnal.
6. Pe oé achiù er gospereu ha groeit er hetan bal,
Mé dehi get me zok ém dorn d'hé goulen de zansal;
7. O geou! o geou! Dénig iouank get kalz a blijadur;
Rahuiz un dén ken karadek n'hellan ket a dra sur.
8. Me grog enta én hé dorn guen, d'hé gorol hé hondu;
Deulagad ol en dud iouank goeh arnomb a bep tu!
9. Men deus e gorollas ken skan, ken braù, ma hounidas
Un dantérig sei du moaret hag ur seiennig glas.
10. Chetu tremenet en anderù, achiu er horolleu;
Erauk ma hei én héaul de guh, damb ni d'er gér hun deu
11. Na pegement a blijadur en dé zé em es bet,
E tonet d'er gér a Geluèn get men dousig karet.
12. Er rañned glas, én ou fouleu; e hré ur mélodi,
Ur mélodi ken kaer, men dous., él ne gavér hañni
13. Ha boéh en aùel dré er gué e soñné ken bourus:
Deu zén iouank doh hum garein er ré zé zou eurus...
Loeiz Herrieu: Guerzenneu ha Sonenneu Breiz Izel
|
PARDON KELVEN [2]
1. Na pa oan-me denig yaouank, seiteg pe triwec'h vloa,
Mar d'oa din gweled va mestrez, va c'halon a rae joa.
2. Na pa gane ur werzennig peotramant ur poz-kan,
Sailhañ a rae va c'halonig e'el mammenn ur feunteun.
3. He daoulagad glas en he fenn a zo ker lugernus:
An den yaouank sellet ganti, hennezh a zo eürus ...
4. Ar wezh kentañ 'm boa he gwelet oa e pardon Kelven
He dilhad kaer en-dro dezhi, doc'h he goûg ur chalenn.
5. He c'houefig dantel war hé fen doc'h un evn oa hañval,
Ha hañval doc'h un evnig bihan war ar bod o kanañ.
6. Pa oa echu ar gosperoù ha graet ar c'hentañ bal,
Me dezhi gant va zok em dorn d'he goulenn da zañsal;
7. O geo! O geo! Denig yaouank, gant kalz a blijadur;
Refuz un den ken karadeg n'hellan ket a dra sur.
8. Me grog enta en he dorn gwenn, da goroll he c'hondu;
Daoulagad oll an dud yaouank oa warnomp a bep tu!
9. Va dous a gorollas ken skañv, ken brav, ma c'hounidas
Un danterig seiz du moaret hag ur seizennig glas.
10. Setu tremen't an hanterioù, echu ar c'horolloù;
Araok maz'eas an heol da guzh, deomp-ni d'er ger hon daou
11. Na pegement a blijadur en deiz-se em-eus bet,
O toned d'ar ger a Gelven gant va dousig karet.
12. Ar raned glas, en o fouloù, a re ur melodi,
Ur melodi ken kaer, va dous, e'l ne gaver hini
13. Ha mouezh an avel dre ar gwez a zone ken bourrus:
Daou zen yaouank paz' en em gar: ar re-se zo eürus...
|
LE PARDON DE QUELVEN
1. J'étais alors tout jeune encor: dix-sept ou dix-huit ans.
Apercevoir ma bien-aimée rendait mon cœur content.
2. Quand je l'entendais chanter ne serait-ce qu'un couplet,
Comme l'eau d'une fontaine, tout mon cœur bouillonnait .
3. Un visage qu'illuminait l'éclat de ses yeux bleus.
Celui que près d'elle on verrait en serait bien heureux.
4. Je l'ai vue, la première fois, au pardon de Quelven.
Elle portait un châle et un costume de satin.
5. Sa coiffe de dentelle semblait un oiseau léger
Un oiseau blanc tel qu'on en voit chanter dans les bosquets.
6. Une fois les vêpres finies, le bal a commencé,
Coiffe à la main pour l'inviter je me suis approché.
7. "Mais oui, mais oui, j'accepte avec plaisir, jeune garçon.
Je ne saurais refuser votre aimable invitation."
8. La prenant par sa blanche main, je la mène danser.
Les yeux de tous les jeunes gens sur nous étaient fixés.
9. Sa grâce et sa légèreté lui valurent le prix:
Tablier noir de soie moirée, rubans bleus assortis.
10. Finis les tours et demi-tours et les derniers flonflons.
Car avant la nuit, il faut qu'elle rentre à la maison!
11. La raccompagner fut un moment de félicité:
Jusqu'à sa maison de Quelven, tous deux sommes allés.
12. Les grenouilles vertes en chœur faisaient entendre un chant: Je n'en ai jamais entendu, depuis, d'aussi charmant.
13. Dans les branches le chant du vent était mélodieux:
Quand on est jeune et que l'on s'aime, on ne peut qu'être heureux.
Traduction: Ch. Souchon (2011)
|