Soñnen er labourer douar
1. Nen don meit ur peur-kéh labourér
Staget doh lost me arér (div w.)
Tramen e ran rah mem buhé O
E poénieiñ 'dan séleu Doué.
2. Adal er mitin betag en noz
N'en-des na poéz na repoz;
Perpet ér park 'dan an amzèr, O
Elsé 'viù er labourer.
3. Kavein e hran hoah neoah amzér
Aveit kañnein me michér
Eit diskoein é ma 'r uhellañ O
Ha memb en inouraplañ.
4. Laret d'ein mar zou noploh michér
Eit hun hani, mem bredér?
Karget omb get Mestr en ol dreu, O
De gampennein é vadeu.
5. Penaus 'viuehé tud er hérieu
Deustou de holl ou madeu
Pa ne vehé ket peizanted O
E tastum dehé ou boed?
6. Petra e vehé ag en dud sé
Hag a galz aral geté,
Pe zehé d'er peizant dihan, O
O hadein bep plé è hras?
7. N'hun es chet enta de gaouit méh
A hun michér é nep leh:
Dre zomb é ra en Eutru Doué,
Ou biùana d'é vugalé.
8. Red é d'emb poénien éleih guir é,
Aveit gouni hun buhé;
Mes ahoel ni zou digabestr, O
N'hun es meit Doué aveit mestr.
9. Mar rid en huiz genemb guéhafé
Un dé 'zei é guirione
Ma vou keméret pep tapen O
Eit bleuein hun gouronen.
10. Eit hur michér bout un tammig garù
Chomamb énni bet er marù
Pél doh er hérieu miliget, O
Léh ma koller en iehed.
11. Ha bremen mar dé hou chonj goulen
Più en-des groeit er sonnen?
N'é ket e mesk en dud a gér, O
E kavéet er sonnér.
12. Nen dé ket d'er hlask eùé, m'hou ped,
Mesk en dud vras ha disket:
Groeit é bet get ur labourér, O
Eit rein konfort d'é vredér.
L.H.
|
Son al labourer douar
1. N'on nemet ur paour-kaezh labourer
Staget ouzh lost va arar (div w.)
Tremen a ran red va buhez O
O poaniañ 'dan selloù Doué.
2. Adal ar mintin beteg an noz
N'e-deus paouez na repoz;
Dalc'hmat er park 'dan an amzer, O
E'el-se 'vev al labourer.
3. Kavout a ran c'hoazh noazh amzer
Evit kanañ va micher,
E'it diskouez ema 'n uhellañ O,
Memes an enourablañ.
4. Larit din mar zo noploc'h micher
'Get hon hini, va breudeur?
Karget eomp gant Mestr an oll draoù, O
Da gempenn E vadoù.
5. Penaos 'vevfe tud ar c'hérioù
Daoust da holl o madoù
Pa na vefe ket peizanted O
O tastum dezho o boued?
6. Petra a vefé eus an dud-se
Hag eus kalz arall ganto,
Pa zeufe d'ar peizant dizehan, O
O hadañ bep bloaz e c'hras?
7. N'ho-peus ket eta da gaout mezh
O hor michér e nep lec'h:
Drezomp a ro an Aotroù Doue
O bevañs d'E vugale.
8. Red eo d'eomp poaniañ e-leizh gwir eo,
Evit gounit hor buhez;
Mes a-wael ni zo digabestr, O
N'hon-eus 'med Doue evit mestr.
9. Ma red hor c'hwezh ganeomp, gwell-a-ze!
Un deiz 'zeui e gwirionez
Ma vo kemeret pep takenn O
Vit bleuñian hor c'hurunenn.
10. E'it hor micher bout un tammig garv,
Chomomp enni bet' ar marv!
Pell doc'h ar c'herioù miliget, O
Lec'h ma koller ar yec'hed.
11. Ha breman mar d'eo ho soñj goulenn
Piv en-deus graet ar zonenn?
N'eo ket e-mesk an dud a ger, O
E kaveit ar soner.
12. Ned eo ket d'her c'hlask ivez, m'ho ped,
Mesk an dud vras ha desket:
Graet eo bet gant ur labourer, O
E'it rein konfort d'e vreudeur.
|
Le Laboureur
1. Je ne suis qu'un modeste laboureur
A l'araire comme enchaîné. (bis)
Sous les yeux de mon Créateur, O
Ma vie se passe à peiner.
2. Depuis le lever du jour jusqu'au soir
Sans trêve il poursuit son labeur.
Par tous les temps on peut te voir, O
Au champ, rude laboureur!
3. Pourtant je trouve le loisir encore
De célébrer mon dur emploi,
Pour montrer qu'il est le plus noble, O
Et honorable qui soit.
4. Car est-il vraiment plus noble métier
Que le nôtre, amis, dites-moi?
Nous à qui Dieu voulut confier, O
Le soin des biens d'ici-bas?
5. Que deviendraient-ils donc, les gens en ville,
De paysans s'il n'était point?
Malgré leur richesse inutile, O
Sans eux, ils mourraient de faim.
6. Oui, qu'adviendrait-il donc de tous ces gens,
Qu'adviendrait-il donc des humains,
S'il décidait, ce paysan, O
De ne plus semer le grain?
7. Pourquoi faudrait-il que nous rougissions
En quelque lieu, de notre état?
Car Dieu nous confia la mission, O
De nourrir ceux qu'il créa.
8. C'est une vie de peine, j'en conviens
Où nul ne survit sans effort.
Oui, mais hormis Dieu, nul ne vient, O
Nous imposer notre sort.
9. Tant mieux si nous sommes noyés de sueur,
Car je sais qu'un jour fleurira
Chaque goutte et que chaque fleur, O
Notre couronne ornera.
10. Quelque rude que soit notre calvaire,
Chérissons-le jusqu'à la mort!
Car la ville maudite altère, O
Notre santé plus encor!
11. Et si vous voulez savoir à présent
Qui donc de ce chant est l'auteur:
Pas un citadin, sûrement, O
Il vous faut chercher ailleurs!
12. Ne le cherchez pas non plus, je vous prie
Chez les savants compositeurs:
Un gai laboureur la dédie, O
A ses frères de labeur.
Traduction: Ch. Souchon (2011)
|