Jannet en Trémarek

Jeannette du Trémarec

Dastumet gant Ao. Fañch Kadig
Embannet gant "Ar Parez Breizh e Pariz" e miz Kerzu 1907
ton
dianav. Ton "Rozenn Kaodan" lakaet e-lech

Dastumet gant Loeiz Herrieu (1840 - 1910)
Kempennet gant Christian Souchon (c) 2011


JANNET EN TREMAREK

1. Peurkezh Jannet en Trémarek
Oé bet laeret noz é éred.

Hi ziméas d'un tokig guen
Ur roched hoarn ar é gorhen.

Hag el ma tosté d'er porched
Hi er guelé el un toseg.

Hag el ma tosté d'en autér
Hi er guelé el ul levrér.

Hag el ma tosté d'en nor dal
Kreskein e ré é kreiz e fas.

Ur skoul e skoas ar en nor goet:
"Chañjet, Jannet en Trémarek!

Jannet en Trémarek, chañjet!
'N ihuern hou kadoér zo staget!"

"Geu e laret é kreiz hou fas:
Ma me hadoér é leh erhad
E korn en tan é ti me zad."

"Mar de hou kadoér korn en tan,
Ma tré Lusifer ha Satan."

Kant jau open oé 'n é éred,
Hanni ne des douget Jannet.

Meit ur marh glas diféonniet
Buñs en ihuern des hi kaset.

Hanni ne des hi heliet,
Meit é handerù en Trémarek
Oé é sonnein barh é éred.

"Mé handerù keh, ne chifet ket,
Deit oh d'er poénieu d'em guéle.
Hui iei d'er ger, mé ne dein ket.

Kas't genoh me hroez, me chaplet
Ha nezé men bizeu éred.

Kasset-hui me chaplet d'er Groez,
Men bizeu éred de Sant Servés:
Ne gonzér anenañ james."

Seih leü tro ar dro oé kleuet
E krial d'é hroez, d'é chaplet,
Hag euéd'é bizéu éred.

"Oh! Ken distag e Doué dohen
El ur bar koet doh un erùen.

Pe de trohet get en échen
E leh ne saü biskoah bronsen.

Lamet me seien diar me fen:
Loskein e ran bet er velen!

Lamet me seintur doh me zro
Rak loskein e ran tro ar dro!"

Fañch Kadig: Parez Breizh e Pariz
JANED AN TREMAREK

1. Paour-kaezh Janed An Tremarek
Oa bet laeret noz he eured.

Hi zimezas un tokig gwenn
Ur roched houarn war e gorfenn.

Hag e'l ma toste d'ar porched
Hi eñ gwele e'l un tousek.

Hag e'l ma toste d'an aoter
Hi eñ gwele e'l ul levran.

Hag e'l ma toste d'an nor-dal
Kreskiñ a rae e-kreiz he fas.

Ur skoul e skoas war an nor goad:
"Cheñchit, Janed An Tremarek!

Janed An Tremarek, cheñjchit!
'N ivern ho kador zo staget!"

"Gaou a larit e-kreiz ho fas:
'Ma va c'hador e-lec'h ervat:
E korn an tan e ti va zad."

"Mard'eo ho kador korn un tan,
Ma tre Lusifer ha Satan!"

Kant jao ouzhpen oe 'n he eured,
Hini n'o-deus douget Janed.

'Med ur marh glas difasonet
Puñs an ivern deus hi kaset.

Hini n'en-deus hi heuliet,
'Med he c'henderv An Tremarek
Oa o seniñ barzh he eured.

"Va c'henderv kaezh, ne chifit ket,
Deut oc'h d'ar poanioù d'am gweled.
C'hwi yei d'ar ger, me, ne rin ket.

Kas't ganeoc'h va c'hroaz, va chapled
Ha neuze va bizoù eured.

Kassit-c'hwi va chapled d'ar Groaz,
Va bizoù eured da Zant Servez:
Ne gomzer anezhañ james."

Seizh lev tro-war-dro oa klevet
O krial d'he c'hroaz, d'he chapled,
Hag ivez he bizoù eured.

"Oh! Ken distag eo Doue diouzhon
E'l ur barr kouet doc'h un dervenn.

Paz eo troc'het gant an heskenn
E-lec'h ne sav biskoazh broustenn.

Lamit va seizenn diouzh va fenn:
Loskiñ e ran beteg ar velenn!

Lamet va siñtur doc'h va zro
Rak loskiñ a ran tro-war-dro!"

Fañch Kadig: Kanet gant Aotrou Meitour beleg e Noal Pondi
JEANNETTE LE TREMAREC

1. Pauvre Jeannette Le Trémarec
Qui fut volée la nuit de ses noces!

Elle épousa un chapeau blanc
Surmontant une cuirasse d'acier.

Et quand elle approchait du porche
Elle le voyait grand comme un crapaud.

Et quand elle approchait de l'autel
Elle le voyait grand comme un lévrier.

Et quand elle approchait du portail
Elle le vit qui grandissait toujours.

Un écoufle frappa la porte de bois:
"Ressaisis-toi, Jeannette Le Trémarec!

Jeannette Le Trémarec, ressaisis-toi!
En enfer ton siège t'attend!"

"Ta bouche profère des mensonges:
Mon siège est en lieu sur:
Au coin du feu, chez mon père."

"Si ton siège est au coin du feu,
C'est entre Lucifer et Satan!"

Il y avait plus de cent chevaux à ses noces,
Aucun d'eux n'a emporté Jeannette.

Mais un cheval gris et cagneux
Qui l'a conduite au puits de l'enfer.

Personne ne l'a suivie,
Sauf son cousin Le Trémarec
Venu sonner la bombarde à sa noce.

"Mon pauvre cousin ne pleurez pas,
Vous êtes venu me voir en proie à la souffrance.
Vous allez rentrer chez vous, moi pas.

Emportez ma croix et mon chapelet
Ainsi que mon anneau nuptial.

Emportez mon chapelet à la Vraie-Croix,
Mon anneau à Saint-Servais:
On ne parlera plus jamais de moi."

A sept lieues à la ronde on l'entendit
Qui réclamait en hurlant sa croix et son chapelet
Ainsi que son anneau de mariage.

"Oh! Dieu s'est autant détaché de moi
Que la branche tombée d'un chêne.

Une fois tranchée par la scie,
Sur elle, ne poussent plus les bourgeons.

Enlevez ce ruban de ma tête:
Je brûle jusqu'à la cervelle!

Enlevez cette ceinture de ma taille!
Car je brûle par tout mon corps!"

François Cadic: La paroisse bretonne de Paris

NOTE:
For an English résumé, see Ar plac'h dimezet gant Satan





* Taolenn*