Marv Pontkalek


 Ton 2



I

1. Ur werzenn nevez zo savet;
Traetour, a, mallozh dit-ta
War markiz Pontkalek eo graet.
Traetour, a, mallozh dit, mallozh dit!
Traetour, a, mallozh dit-ta!


2. War markiz yaouank Pontkalek
Ken koant, ken drant, ken kalonek!

3. Mignon a oa d'ar Vretoned
O vezañ anezho ganet,

4. O veza anezho ganet,
Hag etrezo oa bet maget.

5. Mignon a oa d'ar Vretoned,
D'ar vourc'hizien ne laran ket;

6. D'ar vourc'hizien ne laran ket;
'Zo a-du gant ar C'hallaoued;

7. 'Zo atav 'klask gwaskañ ar re
N'ho-deus na madoù na leve,

8. Nemet poan o divrec'h noz-deiz
Evit magañ o mammoù dezhe.

9. Lakaet eñ-devoa en e benn
Disammañ deomp-ni hor c'hordenn;

10. Gwarizi-tag d'ar vourc'hizien
O klask an tu e[v]it hen dibenn.

11. - Aotrou Markiz, deut da guzhat!
An tu a zo ganto kavet! -

II

12. Pellik zo emañ dianket ;
Evit hen glask, n'hen gaver ket

13. Ur paour eus kêr, o klask e voued,
Hennezh en-deus hen diskuliet

14. Ur c'houer n'her defe ket graet
Pa vije roet de'hañ pemp kant skoed

15. Gouel Maria 'n Eost, deiz evit deiz,
An dragoned oa war vale :

16. "Larit-c'hwi din-me, dragoned,
O klask ar Markiz emaoc'h bet ?

17. - O klask ar Markiz emaomp bet
Daoust penaos emañ-eñ gwisket ?

18. - Er c'hiz diwar-maez 'mañ gwisket,
Glas e vorled hag eñ bordet

19. Glas e jak, ha gwenn e jupenn ;
Botoù ler ha bragoù lien

20. Un togig plouz neudennet-ruz
War e skoaz, ur pennad blev-du

21. Ur gouriz-ler, div bistolenn,
Hag int a Vro-Spagn, a-zaou denn

22. Gantañ dilhad pilhoù-huan,
Gant unan alaouret dindan

23. "Mar fell deoc'h-c'hwi reiñ din tri skoed
Me a roy deoc'h-c'hwi hen gavet

24. - Tri gwenneg zoken na roimp ket,
Taolioù sabrenn ne lâromp ket

25. Ne roimp ket zoken pemp gwenneg
Ha te reiñ deomp kaout Pontkalleg.


26. - Dragoned ker, en an' Doue !
Na it ket d'ober droug din-me !

27. Na it ket d'ober droug din-me
Ho heñchañ raktal e rin-me

28. Emañ du-se, er sal, ouzh taol,
O leinañ gant person Lignol. -

III

29. "Aotrou Markiz, tec'hit, tec'hit !
Me wel erru an dragoned

30. Me wel an dragoned erru
Sternoù lugernus, dilhad ruz

31. - Me na gredan ket em c'halon
E krogfe ennon un dragon.

32.Ne gredan ket'vez deut ar c'hiz
Ma krog an dragon er Markiz"

33. Oa ket e gomz peurechuet
Tre 'barzh ar sal o deus lammet

34. Hag eñ da beg 'n e bistolenn :
- Neb a dost ouzhin 'n defo 'n tenn !"

35. Ar person kozhh, dal m'her gwelas,
Dirak ar markiz 'n em strinkas :

36. - En anv Doue, hor Salver,
Na dennit ket, va Aotrou ker !"

37. Pa glevas anv hor Salver
En deus gouzañvet gant douster

38. Anv hor Salver pa glevas
Daoust d'e spered eñ a ouelas

39. Rez e galon strakas e zent
Ken a droc'has, sonn : "Deomp d'an hent !"

40. A-dreuz parrez Lignol pa ae
Ar gouer paour a lavare,

41. Larout a rae al Lignoliz:
- Pec'hed eo eren ar markiz ! -

42. Paz ae e-biou parrez Berne,
Digoue't ur frapad bugale :

43. - Mad-deo'ch, mad-deoc'h, Aotrou Markiz !
Ni ya d'ar vourc'h, d'ar c'hatekiz

44. - Kenavo, bugaligoù mat,
N'ho kwelo mui ma zaoulagad

45. - Da belec'h it eta, Aotrou ;
Ha dont na reot souden en-dro ?

46. - Me ne ouzon ket, Doue a oar ;
Bugale paour, me zo war var. -


47. O cherisañ en defe graet
Panevet e zaouarn ereet


48. Kriz vije 'r galon na ranne
Re 'n dragoned zoken a rae

49. Paotred-a-vrezel, koulskoude,
O deus kalonoù kriz enne

50. Ha pa oa digoue't en Naoned
E oa barnet ha kondaonet

51. Kondaonet, naren d'an tud-par,
Nemet tud koue'et diouzhh lost ar c'harr

52. Da Bontkalleg 'deus int lâret :
"Aotrou Markiz, petra 'peus graet ?

53. - Pezh a oa dleet din da ober
Ha graet-hu ivez ho micher !"

IV

54. D'ar sul kentañ pask, hevlene,
Oa kaset kannad da Verne

55. "Yec'hed mat deoc'h-holl, er gêr-mañ,
Pelec'h 'mañ ar person dre-mañ ?

56. - 'Mañ o lâret e oferenn,
'Mañ o vonet gant ar bregenn"

57. Pa oa o vonet d'ar gador,
Oa roet de'hañ ul li'her el levr

58. Ne oa ket gouest evit e lenn
Gant an daeloù dimeus e benn :

59. "Petra zo c'hoarvet a nevez
Pa ouel ar person er c'hiz-se ?

60. - Gouelañ a ran, ma bugale,
War pezh a refac'h-c'hwi ivez

61. Marv, peorien, neb ho mage,
Neb ho kwiske, neb ho harpe,

62. Marv an hini ho kare,
Berneviz, koulz eveldon-me

63. Marv neb a gare e vro
Hag her reas betek ar marv


64. Marv da zaou vloaz warn-ugent
'Vel ar verzherien hag ar sent


65. Doue, ho pet outañ truez !
Marv eo 'n Aotrou ! Marv eo ma mouezh !"


En gras, passages absents du carnet 2 ou très modifiés.
En italiques str. 44-46 : récit de Fañch Plassard et strophes p. 164
Bold characters: with no direct equivalent in notebook 2
In italics, str. 44-46: Fañch Plassard's narrative and stanzas p. 164.




.

Deux extraits du deuxième carnet de collecte de La Villemarqué
Two excerpts from La Villemarqué's Second collecting book


BREZHONEK FRANCAIS ENGLISH
p. 61 / 32 [kreion]

***** ARROUD KENTAÑ*****

32. Ne gredan ket vez deuet ar giz
Da grog un dragon er markiz.

3. Oa en tu gand ar Vretoned
Balamour d'eus anhe oa deuet.
Ha ra foei war (d'eus) ar C'hallaoued.

===
[Tiré de la gwerz "Jean Jan"]
a. Gouel Mari an Eost deiz evit deiz,
An archerien tont da vale
Ar re Pondi kerkoulz Alre.
===

13 - Kentañ 'deus hen disklaeriet
A oa ur paour o klask-e-voued.

23. - Larit din-me ha pet eus groet
Ha me rayo d’eoc'h hen kavet.

24. - Ne rin ket d'eoc’h pemp gwenneg
Ha me ray d'eoc'h hen c’havet.

28. Ema e porzh person Leol
O evañ gwin ruz d’oc’h an daol,

22. Gantañ ur zae pilhaoutet
Hag edan unan alaouret,

p. 62

29. – Demat, markis a "Ponkellek" [souligné]
Maint guardoù o klask ho kaouet.

b. Met bremañ pa 'm-eus ho kavet
Ganeomp d'an Naoned e teuet.

c. - Tud-a-justis mar em c'haret,
D’ar ger ma loskit da vonet
Laret keno d’am mignoned;

d. - D'ar Ponkelek na zeuot ket,
Ganeomp d’an Naoned e teuet. -
***
e. E bourc’h Naoned pa erruas
E un karc'har ar paotr a loskas.

f. Ken a lare holl Naonediz:
- Peuraet e dibenn ar markiz.
...
g. Laoskit ar big war ar berchenn
Setu echu ar filourien. -

p. 63 / 32 [kreion]


***** EILVED ARROUD *****

PONCALEC [kreion]

1. Chilaouet-holl ha chilaouet:
ur werzig nevez zo savet.

3. [Savet] war Markiz Ponkallek [eo graet],
[a] oa mignon braz d’ar Vretoned,

4. 'Balamour oa deu(e)t d'eus ennomp / o
hag (a) oa bet maget etrezomp / o.

9 (Ha lakaet en-doa en e benn
Disammañ deomp holl hor c’hordenn.)

5. Mignon a oa d’ar Vretoned
D’ar vourc'hizien ne laran ket;

6. D’ar vourc'hizien ne laran ket;
Zo en tu gant ar C’hallaoued,

7. Ne gare ket ar bourc'hiz [ken]
a zo enep e bep tachenn,

7. E bep tachenn gas gwasañ re
n'o-deus na madoù na leve ;

8. Nemet poan o divrec'h noz-deiz
Evit souten o mammoù dezhe.

9. Ha lakaet en-devoa en e benn,
Disamm deomp-ni hor c’hordenn.

10. Gwarizi vras d’ar vourc'hizien

p. 64

O klask an tu evit hen dibenn.

11. – Aotrou markiz, kit da guzhat!
An tu gante a zo kavet.

II

65 12. Pell-zo bras ema dianket.
Evit hen c’hlask, ne c’haver ket.

(Ur paour euz ker etc.)

15. Gouel Maria an etc...
h. - Larit c'hwi din-me, Dragoned ;

i. D'eus an eil ti, d’egile yae
Ha den ebet n’hen zisgulie :

j. Re war-maez n'hen ziskulie ket.
Nemet archerien o-deus graet !

13. Met ur paour eus ker (o) klask e boued
Digouet gantan an dragoned!

15. Gouel Maria an Eost etc.

16. - Dragoned larit-c'hwi d’in-me,
Klask ar markis ema dre-mañ.
.
...hen strobet [incert.]

18. - Oh! Ha penaos ema gwisket?
- Er c'hiz war-maez ema gwisket.

19. Ur jupenn c’hlaz, ha bordet wenn
Botoù ler, loeroù gwenn, bragoù lien.

[en marge gauche]
20. Un tog plouz gantañ war e benn
En-dro d'e dog-plouz, ur zeizenn
Hag ur pennad blev war e gein.

21. En e sakod ur bistolenn
Ha d'eus a Vro-Spagn, a zaou denn.



***** TREDE ARROUD*****

p. 158 / 87

22. Gantañ ur zae pilhaouet,
Ha dindan unan alaouret.

23. Mar roit c'hwi din-me pemp kant skoued
Me a ray deoc h-c'hwi hen kavout:

24. Ne roin ket dit-te pemp gwenneg,
(2) Ha roit deomp (-ni) kaout Ponkalek..

(1) 25 Pemp gwenneg dit-te ne roin ket.
Taolioù sabrenn ne laran ket,

26. ...Oh, mar keret.
- Na rit.din-me b[ ?]- droug ebet!

28. - Ema du-se e borzh Lignol ouzh taol
o leinañ gant person Lignol.

29 - Aotrou markiz, tec’hit tec’hit!
Me wel erru an dragoned!

30. Me well an dragoned erru,
ken a vrumenn [incert.] o zilhad ruz.

31. Se [incert.] ne gredan ket
Da grog un dragon en ur markis.

33. Oa ket e gomz peurechuet,
oa leun ar zal a zragoned.

p. 159 / 88

34. Hag eñ da beg ‘n e bistolenn
- Neb a dost ouzhin en-do ‘n tenn! -

35. Ar beleg kozh d'alc'h m' eñ welas,
Dirak ar markiz n’em strinkas :

36. - En anv Doue, hor Salver,
37.En-deus gouzañvet gand douster,

(2) 36.En anv Doue, hor Salver
(1) Na dennit ket, va Aotrou ker!

37. Anv hor Salver pa glevas,
en-deus gouzañvet war ar groaz.

38. En-deus gouzañvet war ar groaz.
Leskiñ ar bistolenn a reas.

39. Rez e galon strake e zent :
- Araok, dragoned, deomp d’an hent! -

40. Betek 'biou parrez Lignol pa ae -
P'an holl dud [kouer] paour pa eñ wele,

41. Larout a rae al Lignoliz:
- Pec’hed eo eren ur markiz! -

p. 160 / 89

42. Digouet gantañ ar vugale
o vont d’ar c’hatekiz da kreisteiz.

43. Bugaligoù ar c'hatekiz:
Eurvat deoc'h-c'hwi, Aotrou markiz!

44. - Kenavo, va bugaligoù mat,
N’ho kwelo mui va zaoulagad.-

45. - Da belec'h ez it-ta, Aotrou?
Donet a reot en-dro d’ar vro?

46. - Me ne ouzon ket. Doue oar:
Bugale paour, me zo war var -


48. Kriz vije 'r galon(où) na ranne
Re an dragoned zoken a re -

[Les deux vers suivants entre accolades.]
k. Ar re-se a ouele hep si
Truez neoazh, a zo tud kriz.

49. Paotred a vrezel koulskoude
O-deus kalonoù kriz enne.

50. Ha pa oa digouet en Naoned,
E oa barnet ha kondaonet,

51. Kondaonet da vout dibennet
gant barnerien hag a oe prenet,

(2) 51. Ne oa nemet gant paotred kouet
(1) doc'h lost ar c’har.oa kondaonet.

[Dans la marge droite]
51. Naren gant tudjentiled par,
Nemet kouezhet doc'h lost ar c’harr.

p. 164 / 95

61. Marv tud paour, nep ho mage
Nep ho mage, nep ho kwiske

62. Marv nep ho kuzhe ha kare,
Berneviz, kerkoulz eveldon-me

63. Marv nep a gare hor bro;
Hag a reas betek ar marv

65. - Doue, ho ped, outañ truez
Marv ‘n Aotrou, marv ma mouezh.

********************

A la page 37 / 19, au cours d'un entretien avec l'ancien Chouan, Fañch Plassard, le vicaire de Leuhan, M Glévarec et le recteur de Leuhan, M. Quideller, La Villemarqué a noté un dialogue entre un prêtre partant pour l'exil et un enfant sur lequel les strophes 44 à 46 semblent calquées. Qui imite qui?

"J’étais enfant – à 6 ans. Le recteur, en en jetant, m'offrit des bonbons et me dit :

(44)- Kenavo ma mabik bihan!
Ne welin ket ac’hanoc'h mui.
(45) - Da belec’h a iet, eta?
- N’ouzhon ket, ma mab…
(46) – Mes c'hwi teuy en-dro?
– N’ouzhon ket, ma mab. Doue a oar! "
[- Adieu mon petit enfant! Nous ne nous verrons plus ./ - Où allez-vous donc? / - Je ne sais pas, mon enfant.../ - Mais vous reviendrez? / - Je ne sais pas, mon enfant. Dieu seul le sait!]
"Je me mis à pleurer. Il pleurait aussi." Tout timide, il se jette à genoux en sanglotant pour avoir la bénédiction."

********************

La publication du Carnet de Keransquer N°2 en novembre 2018 montre que La Villemarqué s'est appuyé pour composer son poème sur 3 versions cornouaillaises, notées P. 61-62, 63-64, 158-160 et 164. La 3ème version inclut, sous une forme rimée un dialogue noté à la page 37 / 19 sous la dictée de l'ancien Chouan, Fañch Plassard, entre un prêtre partant pour l'exil et un enfant. La Villemarqué en a fait les strophes 44 à 46 qui ne sont certainement pas populaires.
Sont absents du carnet:
  • la crâne réponse de Pontcallec à ses juges, strophes 52 et 53,
  • de même que le long épilogue dans l'église de Berné, une homélie funèbre pour un notable dont nous avons un autre exemple, assez semblable avec le poème La Dame de Nizon, composé par le recteur de Riec, M. Stanguénec en 1847.
    Les strophes 61-63 et 65 intercalées entre deux chants, p. 164 semblent bien être du cru du collecteur.
    L'Abbé François Cadic a donné ("Paroisse Bretonne", mars 1907) une version de cette gwerz qui occupe 21 distiques dont les 4 derniers proviennent d'une autre ballade (Page de Louis XIII ou La Fontenelle). Elle mérite le terme de "gwerzig" (petite gwerz) qui figure à la première strophe du carnet, remplacé dans la Barzhaz par le terme impropre de "gwerzenn", un singulatif qui signifie "vers". Avec courtoisie, l'Abbé Cadic note: "M. de La Villemarqué...nous a donné en cornouaillais une de ces ces chansons où le collectionneur a peut-être trop suppléé au défaut de mémoire du chanteur populaire".

    Voici la traduction des passages absents du Barzhaz:
  • a. C'est, jour pour jour, la fête de Sainte Marie en août/ Les gendarmes rappliquent de Pontivy et d'Auray.
  • b. Mais maintenant que nous vous tenons, vous allez nous suivre à Nantes.
  • c. - Gens de justice, s'il vous plait, Laiisez-moi rentrer chez moi, Dire adieu à mes amis.
  • d. - Vous n'irez pas à Pontcallec, voua allez avec nous à Nantes. -
  • e. Dans la ville de Nantes, quand il arriva, il mit le jeune homme au cachot.
  • f. Si bien que les Nantais disaient: "La vie du Marquis touche à sa fin".
  • g. Laissez la pie sur son perchoir, c'en est fini des éperviers.
  • h. Dites-moi, dragons,
  • i. Ils allaient de maison en maison et personne ne le dénonçait.
  • j. Les gens des campagnes ne le dénonçaient point. Sauf cependant les gendarmes.
  • k. Ceux-là pleuraient sans aucun doute, de pitié, bien qu'ls fussent de cruelles gens.

    Les autres différences notables sont les suivantes:
  • 2. ajout: "Pontcallec, si beau, si gai, si courageux" (démenti par les données historiques).
  • 7. "atav o klask gwasañ ar re" (ne cessent de nuire ceux qui...) devient "a zo atav kas gwaskañ re" (tournure impropre avec le verbe "oppresser")
  • 10. "Gwarizi vras" (grande jalousie) devient le pittoresque "gwarizi-tag" à rapprocher de "erez-tag", aversion qui vous étrangle (tagañ= étrangler, étouffer).
  • 14. "Pa vije roet de[zh]añ pemp kant skoed" (lui [un paysan] eût-on donné 500 écus), plus loin, strophes 23 et 24 le mendiant réclame 3 écus au dragon qui ne lui offre pas-même 3 liards ("tri gwenneg"). La Villemarqué a modifié son modèle qui indique, strophe 23, que le mendiant réclame 500 écus pour prix de sa délation; strophes 23 et 24, que le dragon ne lui donnera pas même 5 liards.
  • 19. La description de l'habit dans le carnet, "ur jupenn c'hlas ha bordet wenn, Botoù-ler, loeroù gwenn, bragoù lien" ( une veste bleue et bordée de blanc, des chaussures, des bas blancs et un pantalon de toile) est assez différente de celle du Barzhaz "Glas e jak ha gwenn e jupenn, Bodroù [?]-ler, ha bragoù lien" (veste bleue et gilet blanc, chaussures [?] et pantalon de toile) et encore plus de la traduction française: "Soubreveste bleue et pourpoint blanc, guêtres de cuir et braies de toile".
  • 20. De même pour le chapeau: carnet N°2: "Un dok plouz gantañ war e benn En-dro d'e dok-plouz, ur zeizenn Barzhaz: "un togig plouz neudennet ruz" (un petit chapeau de paille tissu de fils rouges); les cheveux, s'ils tombent sur les épaules ("skoaz") au lieu du dos ("kein") , deviennent noir ("du") dans le Barzhaz
  • 21. Même reformulation, a priori superflue pour l'armement: "En e sakod ur bistolenn En-d'eus a Vro-Spagn, a zaou denn." (dans sa poche un pistolet qui lui vient d'Espagne, à deux coups) devient " Ur gouriz-ler, div bistolenn, Hag int a Vro-Spagn, a-zaou denn" (ceinture de cuir avec deux pistolets espagnol, à deux coups). Le texte original indique peut-être plus précisément que l'Espagne armait les conjurés.
  • 22. Même transcription imprécise pour le déguisement. Le carnet dit " Gantañ ur zae pilhaouet,/ Ha dindan unan alaouret" (Il a un habit de guenilles/ et dessous un autre doré). Dans le Barzhaz on lit "Gantañ dilhad pilhoù-huan/ Gant unan alaouret dindan" (Ses habits sont de grosse étoffe, mais dessous il en a de dorés). "Huan" vient de "hu", la poussière."Pilhaouet" est le participe passé du verbe "pilhaoua", ramasser des chiffons ("pilhoù") . La Villemarqué a remplacé "sae" par "dilhad" pour exprimer l'idée de vêtement, car "sae" signifie habituellement "robe". Ici il a le sens de "vêtement que l'on porte par-dessus les autres".
  • 27. La Villemarqué ajoute la phrase "Ho henchañ raktal e rin -me" (Je vais vous mettre tout de suite sur ses traces). Le verbe "henchañ" (orienter, guider) est un dérivé de "hent", chemin.
  • 28. Dans le modèle p.61, le déjeuner à lieu "e porzh person Leol" (dans la cour du recteur de Lignol). Ce mot est repris page 158, mais il faut sans doute lire "bourc'h" (le bourg). On comprend mieux la description de l'arrestation avec ces dragons qui surgissent de toutes parts en même temps, si la scène se déroule en plein air. Cependant La Villemarqué la situe "er zal" qu'il traduit "dans la salle du presbytère". Toutefois les deux versions se rejoignent à la strophe 33: "Oa leun ar zal a zragoned." (la salle était remplie de dragons) devient "Tre 'barzh ar sal o-deus lammet" (ils avaient envahi la salle).
  • 30. Ce que le transcripteur a lu "ken a vrumenn [incert.] o zilhad ruz" (qu'on pourrait traduire: "si nombreux que leurs habits rouges forment un brouillard"), La Villemarqué l'explicite: "Sternoù lugernus, dilhad ruz", cuirasses luisantes, uniformes rouges.
  • 38. Cette scène d'arrestation qu'on jurerait sortie tout droit d'un évangile n'est pas née dans l'imagination de La Villemarqué qui change cependant la formulation "Anv hor Salver pa glevas en-deus gouzañvet war ar groaz, leskiñ ar bistollen a reas" (En entendant le nom de notre Sauveur qui a souffert sur la croix, il lâcha le pistolet) devient: "Anv hor Salver pa glevas, daoust d'e spered eñ a ouelas" (en entendant le nom de notre Sauveur, malgré lui, il se mit à pleurer). Cette expression n'est peut-être pas utilisée à bon escient: on dit "daoust d'e spered din" (malgré son esprit contraire) ou "daoust d'e spered ha skiant" (malgré son esprit et sa science). Dans les deux cas, "spered" se rapporte à la faculté cognitive d'un sujet et non à la maîtrise d'une réaction émotive.
  • 39. La Villemarqué ajoute "Ken a droc'has, sonn : deomp d'an hent!" (Jusqu'à ce qu'il tranche sêchement: partons!) qui sonne plus français que breton.
  • 40. Ici commence la scène de la rencontre avec les enfants du catéchisme. Les paroles que prononce Pontcallec sont celles d'un prêtre. Et pour cause! Comme on l'a dit plus haut, elle reprennent des propos consignés plus tôt, lors d'une rencontre avec le chouan Fañch Plassard. Celui-ci, ou l'un des deux prêtres présents à l'entretien, raconte ses adieux déchirants avec un prêtre réfractaire qui part pour l'exil. Cet épisode ne figure dans aucune des nombreuses versions de la gwerz qui furent collectées par la suite. Cette invention de La Villemarqué contribue à conférer au personnage mythique qu'il façonne une dimension christique: Pontcallec bénit les enfants, il porte ses chaines comme le Christ portait sa croix. Les paysans de Lignol parlent de "péché" au sujet de cette dégradation d'un aristocrate
  • 40, 42, 45, 47 La Villemarqué a opéré quelques changements mineurs, par rapport à ses notes manuscrites: il localise l'épisode des enfants du catéchisme à Berné et non Lignol. La strophe 47, inconnue du carnet, intensifie encore le pathétique de la situation: les chaines empêchent le martyr d'embrasser les enfants!
  • Si les strophes 48 à 51 (émotion des dragons, scandale du jugement d'un noble par d'autres que ses pairs) sont authentiques, toute la fin du poème ( le "mot historique" de Pontcallec et la scène du prêche à l'église de Berné) a sans doute été composée par La Villemarqué sans référence à une véritable source populaire.

    ********************

    En outre, à la page 153 /, on découvre que les strophes 38, 42-1 et 39-1 d'un chant qui raconte, entre autre, la mort d'un contemporain de Pontcallec, le lutteur Cantipou de Riec-sur-Belon, a pu inspirer les strophes 3 à 5 et 10, p. 64 du carnet et reprises dans le Barzhaz de 1845, ainsi que la phrase-écho "Treitour a malloz dit-ta!";

    38. Eñ oa en-tu gant ar Vretoned
    Balamour d'eus eno a oa deuet.

    42. Eñ oe an tu gant ar gumun,

    39. Bet a oa bet ' klask e grougañ


    38. Il était du parti des Bretons
    Car c'est de là qu'il était issu.

    42. Il était du parti des roturiers...

    39. On avait cherché à la pendre...
  • The publication of the Second Keransquer Copybook in November 2018 shows that La Villemarqué drew, when he composed his poem, on 3 Quimper dialect versions, noted on pp. 61-62, 63-64, 158-160 & 164. The 3rd version includes, in a rhymed form, a dialogue noted on page 37/19 under the dictation of the former Chouan, Fañch Plassard, between a non-juror priest leaving for exile and a child. La Villemarqué turned it into the stanzas 44 to 46 which are therefore certainly not authentical.
    Missing from the notebook are:
  • the proud answer of Pontcallec to his judges, stanzas 52 and 53,
  • as well as the long epilogue in the church of Berné, a funeral homily for a deceaded notable of which we have another example, quite similar, with the poem The Lady of Nizon, composed by the rector of Riec, Mr. Stanguénec in 1847.
    Stnzas 61-63 and 65 inserted between two songs, p. 164 seem to be a free creation of the collector.
    The Rev. François Cadic gave (in "Breton Parish of Paris", March 1907) a version of this gwerz which occupies 21 couplets (the last 4 of which are borrowed from another ballad ("Page of Louis XIII" or "La Fontenelle"). This version deserves the term "gwerzig" (small gwerz) which appears in the first stanza of the notebook, while it is replaced in the Barzhaz by the improper term of "gwerzenn", a singulative noun meaning "an individual verse". Politely Abbé Cadic notes: "M. de La Villemarqué ... published in Qimper dialect one of these songs where he may have "over-compensated" for the lack of memory of the popular singer".
    Here is the translation of the passages missing from Barzhaz:
  • a. It is, day to day, the feast of St. Mary in August / The gendarmes from Pontivy and Auray concentrate on Lignol.
  • b. But now that we have caught you, you will follow us to Nantes.
  • c. - Lawmen, please, Let me go home, that I may say goodbye to my friends.
  • d. - You shall not go to Pontcallec mansion, you shall go with us to Nantes. -
  • e. In Nantes city, when he arrived, he put the young man in the dungeon.
  • f. So that the Nantais said: "The life of the Marquis is coming to an end".
  • g. Leave the magpie on its perch, the sparrowhawks are over.
  • h. Tell me, dragons,
  • i. They went from house to house but no one denounced him.
  • j. The country people did not denounce him. It was, however, the gendarmes who did.
  • k. They were crying without doubt, although they were cruel people.

    Other notable differences are:
  • 2. additions: "Pontcallec, so fair, playful and brave" (a statement denied by historical data).
  • 7. "atav o klask gwasan ar re" (who do not stop harming those who ...) becomes "a zo atav kas gwaskañ re" (improper expression with the verb "to oppress")
  • 10. "Gwarizi vras" (great jealousy) becomes the picturesque "gwarizi-tag" to be compared with "erez-tag", a "strangling" aversion (tagañ = strangling, suffocating).
  • 14. "Pa vije roet de[zh]añ pemp kant skoed" (even if you had given him [a peasant] a 500 crown reward); further on, stanzas 23 and 24, the beggar claims 3 crowns from the dragon who does not offer him even 3 farthings ("tri gwenneg"). La Villemarqué has modified his model which indicates, stanza 23, that the beggar claims 500 crowns for the price of his betrayal; stanzas 23 and 24, that the dragon will not give him even 5 farthings.
  • 19. The description of the dress in the notebook, "ur jupenn c'hlas ha bordet wenn, Botouler, loeroù gwenn, bragoù lien" (a blue jacket with a white border, shoes, white stockings and trousers of canvas) is quite different from that of Barzhaz "Glas e jak ha gwenn e jupenn, Bodroù [?] - ler, ha bragoù lien" (blue jacket and white waistcoat, shoes [?] and canvas trousers). There is an even more evident discrepancy in the French translation: "A blue jacket and a white doublet, leather gaiters and canvas trousers".
  • 20. The same goes for the hat: notebook N ° 2: "A dok plouz gantan war e benn / En-dro d'e dok-plouz, ur zeizenn" (a straw hat on his head with a ribbon around it) becomes in Barzhaz:" a togig plouz neudennet ruz "(a small hat of straw interwoven with red threads), the hair - wich falls on the shoulders ("skoaz") instead of the back ("kein") -, become black ("du") in the Barzhaz
  • 21. Same apparently superfluous rewording for weapons: "En e sakod ur bistolenn en-deus a Vro-Spagn, a zaou denn." (in his pocket a two shot pistol that comes from Spain) becomes "Ur gouriz-ler, div bistolenn, Hag int a Vro-Spagn, a-zaou denn" (a leather belt with two Spanish two-shot pistols). The original text may state more precisely that Spain was arming the conspirators.
  • 22. The same imprecise transcription goes for disguise. The notebook states "Gantan ur zae pilhaouet, / Ha dindan unan alaouret" (He has a coat of rags / and underneath it another gilded one). In the Barzhaz you reads "Gantañ dilhad pilhoù-huan / Gantan unan alaouret dindan" (His clothes are of heavy stuff, but under it they are gilded). "Huan" comes from "hu", meaning "dust". "Pilhaouet" is the past participle of the verb "pilhaoua", to collect rags ("pilhoù"). La Villemarqué replaced "sae" by "dilhad" to express the idea of ??clothing, because "sae" usually means "woman's dress". Here ithe word has the meaning of "clothing that is worn on top of others".
  • 27. La Villemarqué adds the phrase "Ho henchañ raktal e rin -me" (I will immediately put you in his footsteps). The verb "henchañ" (orient, guide) is a derivative of "hent", path.
  • 28. In the model stanza on p.61, the lunch takes place "e porzh person Leol" (in the courtyard of the rector of Lignol). The word "porzh"is repeated on page 158, but there, it should probably read "bourc'h" (a village). We better understand the description of the arrest by dragoons appearing from all sides at the same time, if the scene takes place in the open air. However, La Villemarque locates it "er zal", translated as "in the presbytery hall", but both versions come together in stanza 33: "Oa leun ar zal a zragoned." (the room was filled with dragoons) in the ms, and "Tre 'barzh ar sal o-deus lammet" (they had invaded the room) in Barzhaz.
  • 30. The official rendering of the ms is "ken a vrumenn [incert.] O zilhad ruz" (which could be translated as "there were of them so many that their red clothes formed a fog"), La Villemarqué transcribes it as: "Sternoù lugernus, dilhad ruz ", shiny cuirasses, red uniforms.
  • 38. The arrest scene -that looks af if borrowed from a Gospe-l was not created by the imagination of La Villemarqué, who only changes the wording "Anv hor Salver pa glevas en-deus gouzañvet war ar groaz, leskiñ ar bistollen a reas "(On hearing the name of our Savior who suffered on the Cross, he let go the pistol) becomes:" Anv hor Salver pa glevas, daoust d'e spered eñ a ouelas "(hearing the name of our Savior, he began to cry, in spite of himself). This latter expression is possibly a gallicism: The Breton has the phrase "daoust d'e spered din" (though with reluctance) or "daoust d'e spered ha skiant" (despite his wit and science). In both cases, "spered" refers to someone's conscious cognitive faculty and not to mastering an emotional reaction.
  • 39. The Villemarqué adds "Ken a droc'has, sonn: deomp an hent!" (Until he suddenly cried: let's go!) a phrase which, again, sounds more French than Breton. 40. Here begins the scene of the meeting with the catechism children. The words put in the mouth of Pontcallec could have been pronounced by a priest. And we know why ! As mentioned above, they are reminiscent of an interview with Chouan Fañch Plassard. The latter, or one of the two priests present at the interview, recounted his heart-rending farewells with a non-juror priest who left for exile. This episode does not appear in any of the many versions of the gwerz that were collected later. This invention of La Villemarqué contributes to conferring on the mythical figure that he shapes, a Christ dimension: Pontcallec blesses the children, he wears his chains as Christ carried his cross. Lignol's peasants speak of "sin" when referring to such degradation of an aristocrat's dignity
  • 40, 42, 45, 47 La Villemarqué made some minor changes, compared to his handwritten notes: he locates the episode of the catechism children at Berné and not Lignol. Strophe 47, which is not recorded in the notebook, further intensifies the pathos of the situation: the chains he wears prevent the martyr from kissing the children! If the stanzas 48 to 51 (the dragoons being moved to tears, the scandalous trial of a nobleman by others than his peers) are genuine popular stuff, the whole end of the poem (Pontcallec's "historical word" and the preaching at Berné church) was probably composed by La Villemarqué without reference to an authentic folklore source.

    ********************

    Besides, on page 153 /, we discover that stanza 38, 42-1 et 39-1 of a song recounting, among other things, the death of a contemporary of Pontcallec, Wrestler Cantipou of Riec-sur-Belon, could have inspired stanza 3 to 5 and 10, noted on p. 64 in the notebook and reproduced in the 1845 Barzhaz, as well as the burden "Treitour, a mallozh dit-ta!"

    38. Eñ oa en-tu gant ar Vretoned
    Balamour d'eus eno a oa deuet.

    42. Eñ oe an tu gant ar gumun,

    39. Bet a oa bet ' klask e grougañ


    38. He was a friend to the Bretons
    Since he was one of their scions.

    42. The low people were on his side...

    39. They decided, he would be hung,
    ...







  • Galleg Saozneg